بررسی آسیب های اجتماعی ناشی از حاشیه نشینی (نمونه موردی: محله سعدی شیراز)

جهان به سرعت در حال گسترش زندگی شهری است.سرعت رشد شهر نشینی در کشور های در حال توسعه بیشتر از کشورهای توسعه یافته است.رشد شتابان جمعیت و شهر نشینی و پیامد های ناشی از آن در شهرها، پدیده ای است چشمگیر و انکار ناپذیر، چرا که شهرها به پیروی از نقش و موقعیت جدیدی که پیدا کرده اند، اشکال تازه ای از زندگی اجتماعی را بر خود و فضای پیرامونی خویش تحمیل می کنند. در ایران نیز شهر نشینی با روندی سریع و شتابان همراه بوده و این رشد شتابان، مسائل و معضلات بسیار زیادی برای شهرهای ایران به دنبال داشته است.در این میان حاشیه نشینی به عنوان آیینه تمام نمای مسائل شهری، جایگاه و اهمیت خاصی در تحقیقات اجتماعی دارد . پدیده حاشیه نشینی پدیده ای شهری است که با توجه به رشد بی رویه شهر نشینی در جهان و وجود مهاجرت های روستا-شهری شکل گرفته و گسترش یافته است. حاشیه نشینی به عنوان بر هم زننده تعادل فیزیکی شهرها، نشان دهنده ی توسعه ناموزون شهری و منطقه ای است و دغدغه بسیاری از متخصصین شهری، جامعه شناسان و معماران است. این پژوهش با هدف شناخت مشکل اسکان غیر رسمی و ارتباط آن با مسائل و برنامه های توسعه، در سال های اخیر در شهر شیراز و محله ، به بررسی علل بروز و توسعه این مشکل پرداخته و در نهایت با ارائه راهکار سعی در بهبود آن می رود. شهر شیراز به عنوان مهم ترین و پر جمعیت ترین ناحیه مسکونی جنوب ایران جهت مطالعه رشد شهری و اسکان غیر رسمی انتخاب و محله شهرک سعدی با مساحت ۱۶۰ هکتار و جمعیت ۵۵۰۰۰ نفر به عنوان مطالعه موردی انتخاب گردید. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی -تحلیلی و روش جمع آوری داده ها، میدانی و کتابخانه ای می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که در به وجود آمدن اسکان غیر رسمی در شهرک سعدی، عواملی از جمله مهاجرت پذیری بالا و اسکان تعداد زیاد مهاجران تهیدست در این ناحیه که عمدتا ناشی از اقتصاد سیاسی فضاست موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

شهر نشینی ، حاشیه نشینی ، مهاجرت ، اسکان غیر رسمی