نوسازی شهری (از بازسازی و فرسودگی تا بازآفرینی و ناکارآمدی شهری در ایران)

رشد شتابان شهرنشینی به همراه عدم برنامه ریزی برای آن باعث ایجاد بافت های فرسوده و ناکارآمد در شهر ها شده است. برای جلوگیری از این وضع در تمام جوامع سیاست های مداخله ای تهیه می شود و به تبع آن در ایران هم از ابتدای پهلوی تا امروز سیاست هایی اتخاذ شده، اما این سیاست ها پاسخگوی نیاز ها و رفع کننده مشکل این بافت ها نبوده است. ارزش های نهفته در این بافت ها این ضررورت را ایجاد می نماید تا در این مقاله به بررسی و تحلیل سیر تحول مداخلات نوسازی در ایران از ابتدای نخستین اقدامات در چارچوب بازسازی بافت های فرسوده تا رویکرد متاخر، در چارچوب بازآفرینی در بافت های ناکارآمد پرداخته شود که در این بین گریزی هم به سیر رویکرد جهانی نوسازی زده شده است. روش تحقیق مورد استفاده، توصیفی تحلیلی بوده و همچنین مطالب لازم از طریق مطالعات اسناد ارائه شده توسط ارگان های مربوطه، منابع کتابخانه ای، جستجوی اینترنتی و همچنین مصاحبه با افراد صاحب نظر گردآوری شده است و در اخر علاوه بر بیان جمع بندی نقاط عطف سیر تحول مداخلات نوسازی در کشور، مختصری از نتایج حاصل این بررسی ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

نوسازی ، فرسودگی ، بازآفرینی ، ناکارآمدی