بررسی پارامترهای تاب آوری لرزه ای سازه های مجهز به میراگر های لزجی غیرخطی با استفاده از تحلیل دینامیکی فزاینده

طراحی معمول سازه ها بر اساس تامین مقاومت، سختی و سرویس دهی سازه در اثر سطح نیروی ایجاد شده در اعضا در هنگام رخداد زلزله می باشد. در طراحی تاب آور ساختمان ها، تمرکز بر روی کاهش سطح خسارت زلزله به سازه ها به هدف بازیابی سرویس دهی آنها می باشد، بنابراین سازه ها برای هدف مورد نظر و بهبود عملکرد، بهسازی لرزه ای می گردند. در این مقاله رکورد مربوط به زلزله کرمانشاه و بزرگترین پس لرزه رخداده، استخراج و به صورت متوالی به سه قاب خمشی فولادی تابیده می شوند. قاب ها مطابق پروژه فولادی سک طراحی شده اند. هدف، بهبود تاب آوری قاب ها قبل از پس لرزه می باشد. برای قاب های آسیب دیده، میراگرهای ویسکوز غیرخطی با درصدهای میرایی متفاوت تعبیه شده است. شدت زلزله و پس-لرزه از طریق تحلیل دینامیکی فزاینده تا مرز فروریزش سازه ها، افزایش داده می شود. نمودار تاب آوری قاب ها رسم و پارامترهای تاب آوری محاسبه می شوند. افزایش درصد میرایی و کاهش ضریب آلفا در میراگر، به بهبود پارامترهای تاب آوری لرزه ای انجامیده است. در مقایسه بین ضریب آلفا و درصد میرایی، مشخص شده است که تاثیر درصد میرایی در کاهش دریفت، بیشتر از ضریب آلفای میراگر می باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری لرزه ای ، قاب خمشی فولادی ، میراگر لزجی غیرخطی ، دریفت حداکثر ، کنترل سازه ، تحلیل دینامیکی فزاینده.