بازشناسی مولفه های موثر در روش های ارزیابی پایداری در بناها در کشور های مختلف.

امروزه یکی از اهداف اصلی معماری پایدار، دستیابی به اصل صرفه جویی در منابع است. محدود بودن منابع انرژی های تجدیدناپذیر مانند سوخت های فسیلی، و همچنین آلودگی های حاصل از مصرف این نوع سوخت، بیانگر لزوم استفاده از راهکارهای کاهش مصرف این نوع انرژی و از سوی دیگر ،کنترل و به کارگیری هر چه بهتر منابع طبیعی به عنوان ذخایری تجدیدپذیر و ماندگار است. پیشرفت های عظیم تکنولوژی استخراج نفت و سایر ذخایر زیرزمینی، استفاده هر چه بیشتر این منابع تجدیدناپذیر را فراهم آورده است. لذا طراحی ساختمان ها باید به گونه ای باشد که مصرف سوخت های فسیلی را به حداقل رسانده و از طرفی حفظ انرژی در ساختمان به بالاترین حد ممکن برسد. جهت دستیابی به این مهم، ساختمان باید خود را با شرایط اقلیمی منطقه تطبیق دهد. لذا هدف از این تحقیق بازشناسی مولفه های موثر در روش های ارزیابی پایداری در بناها در کشورهای مختلف است. در این تحقیق، نقاط اشتراک و افتراق مولفه های ارزیابی پایداری بنا در کشورهای مختلف که دارای اقلیم های متفاوت می باشند بررسی گردیده است. یافته های این تحقیق می تواند در بهینه سازی روش های ارزیابی پایداری بنا ها مفید واقع گردد.