نقش برنامه ریزی شهری در مدیریت بحران؛ مطالعه موردی شهر تهران

هدف اصلی این تحقیق بررسی نقش برنامه ریزی شهری در مدیریت بحران؛ مطالعه موردی شهر تهران بود. این تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر روش توصیفی و روش اجرای آن پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق مدیران و کارشناسان سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران در سال ۱۳۹۹ است که تعداد آنها برابر ۱۱۸ نفر براساس جدول مورگان بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج یافته های تحقیق نشان داد میزان تاثیر برنامه ریزی شهری بر سرعت ارائه ی خدمات به شهروندان در شرایط بحرانی برابر ۲۱ درصد، میزان تاثیر برنامه ریزی شهری بر کیفیت ارائه ی خدمات به شهروندان در شرایط بحرانی برابر ۳۰ درصد و میزان تاثیر برنامه ریزی شهری بر هماهنگی بین بخشی در شرایط بحرانی برابر ۳۲ درصد به دست آمد.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، برنامه ریزی شهری ، شهر تهران ، مدیریت بحران