بررسی اصول طراحی مجتمع مسکونی باهدف استفاده مجدد از آب خاکستری و جمع آوری آب های سطحی از طریق تکنیک آزمون دوجمله ای

افزایش شهرنشینی و رشد شهرهای جهان، فشار زیادی به سیستم های آب آشامیدنی وارد می کند، درحالی که درعین حال، تاثیر مخربی بر منابع آب شیرین نیز دارد. ازاین رو، نیاز به تصفیه و استفاده مجدد از منابع آب جایگزین به وجود آمده است، آب منبع ارزشمندی است که باید بهتر مدیریت شود تا آینده ای پایدارتر برای آن توسعه داده شود. معماری سبز برای ایجاد زیبایی در مناطق شهری درحال توسعه بوده و کاربردی تر می شود، معماری سبز مزایای اضافی دیگری را به همراه میاورد که استفاده از آب باران و آب های خاکستری است، با استفاده از یک سیستم مناسب تصفیه آب خاکستری در محل می توان آن را به دست آورد. این پژوهش باهدف خلق و تبیین مولفه های مختلف و شاخصه های شکل دهنده استفاده بهینه از آب و جمع آوری آن در کیفیت زیستی مجتمع های مسکونی به بررسی این مولفه ها در محدوده شهر نهاوند می پردازد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و گردآوری اطلاعات از طریق روش های کتابخانه ای، پرسش نامه و مشاهدات میدانی است. روش نمونه گیری به صورت غیرتصادفی بوده و جامعه هدف متخصصان رشته معماری انتخاب شده است. حجم نمونه ۱۲۰ نفر و روایی پرسش نامه از طریق گروه خبرگان و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ در سطح بالایی مورد تائید قرار گرفت. علاوه بر این اطلاعات به دست آمده از پرسش نامه با استفاده از نرم افزار SPSS و با تکنیک آزمون دوجمله ای مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفت. یافته های پژوهش حاکی از آن است که هردو فرضیه مورد تائید قرارگرفته و با استفاده از مقررات BMPS در طراحی معماری می توان برای حفظ یک منبع حیاتی به نتایج مثبتی در راستای فرهنگ سازی، اقلیم و محیط زیست دست یافت و کشور را در مقابل خطرات ناشی از خشک سالی یا ترسالی مقاوم سازی و از بروز بحران آب جلوگیری نمود.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، آب خاکستری ، آب های سطحی ، آزمون دوجمله ای ، معیار و شاخص