رابطه شهر هوشمند و شهر تاب آور

با توجه به گزارش سازمان ملل متحد پیش بینی می شود تا سال ۲۰۵۰ بیش از دو سوم جمعیت جهان در یک مکان شهری زندگی کنند و به این معنی است که شهرها در همه جنبه های عملیاتی با چالش های مختلفی روبرو خواهند شد. شهرهای جهان باید بتوانند از پس فشارهای مختلف از جمله شهرنشینی، تغییرات آب و هوایی، آلودگی هوا، بحران آب، افزایش خطر بلایای طبیعی و غیره برآیند. از این رو بکار بردن استراتژی های پایداری و هوشمندتر شدن از نظر فناوری برای بهبود کیفیت زندگی در شهرها ضروری است. برای مقابله با این مسئله، شهر ملزم به حل مشکل است و می تواند با ایجاد مفهوم انعطاف پذیری در مواجه با چالش های پیش رو در یک دوره نامطمئن سازگار شود. در این مقاله ابتدا مفاهیم شهر هوشمند و شهر انعطاف پذیر و روابط آن ها را بررسی میکنیم. در این تحقیق، بصورت توصیفی، ارتباط میان شهر هوشمند و شهر تاب آور با ارائه مدلی مفهومی بیان گشته است. در نهایت به این نتیجه می رسیم که تاب آوری به عنصری مهم در ایجاد شهر هوشمند تبدیل شده است زیرا تاب آوری عامل اصلی در ایجاد کیفیت زندگی بهتر، توسعه پایدار شهری و بهبود شرایط زیست محیطی است.

کلیدواژه ها:

شهر تاب آور ، شهر هوشمند ، انعطاف پذیری شهری