ارائه مدلی برای ارزیابی رابطه بین ارزشیابی توصیفی با شیفتگی تحصیلی، خلاقیت تحصیلی و خشنودی تحصیلی با میانجیگری امید تحصیلی

  هدف پژوهش حاضر، ارزیابی رابطه بین ارزشیابی توصیفی با شیفتگی تحصیلی، خلاقیت تحصیلی، و خشنودی تحصیلی مبتنی بر میانجیگری امید تحصیلی بوده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان ابتدائی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۳۹۱-۱۳۹۰تشکیل داده اند. روش نمونه گیری، خوشه ای چند مرحله ای بوده که نهایتا تعداد ۲۴۰ نفر از دانش آموزان مورد نظر پژوهش، بطور تصادفی برای تحقیق انتخاب شده اند. ابزار تحقیق پنج پرسشنامه محقق ساخته بوده است: ۱- پرسشنامه محقق ساخته شاخص های ارزشیابی توصیفی کارآمد؛ ۲- پرسشنامه محقق ساخته امید تحصیلی؛ ۳- پرسشنامه خلاقیت تحصیلی(عابدی)؛ ۴-پرسشنامه محقق ساخته شیفتگی تحصیلی؛ ۵- پرسشنامه محقق ساخته موفقیت تحصیلی که روایی آنها به لحاظ محتوا تامین شده و در این خصوص از نظرهای استادان و متخصصان استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیل مسیر و مدل معادله ساختاری استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر، نشان داد که ارزشیابی توصیفی بر امید تحصیلی اثر مستقیم دارد. نیز امید تحصیلی بر شیفتگی تحصیلی، خلاقیت تحصیلی، و موفقیت تحصیلی تاثیر مستقیم دارد (۰۰۱/۰ < ). همچنین، نتایج نشان داد، ارزشیابی توصیفی بر شیفتگی تحصیلی، خلاقیت تحصیلی، و موفقیت تحصیلی تاثیر غیر مستقیم دارد (۰۰۱/۰ < ) . مطالعه مدل تجربی پژوهش به روش معادله ساختاری نشان داد، شاخص های برابر با ۹۶/۰، برابر با ۹۳/۰، برابر با ۰۴۸۳/۰، ( ) برابر با ۷۱/۲۴۶ و ۹۴ = بوده که گویای برازش مطلوب مدل است.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی توصیفی ، شیفتگی تحصیلی ، خلاقیت تحصیلی ، و موفقیت تحصیلی ، امید تحصیلی