بهره برداری بهینه از کندانسورهای هوایی در دمای پایین به منظور دستیابی به حداکثر راندمان و توان

کندانسور هوایی به عنوان یکی از گونه های سیستم های خنک کن خشک، به دلیل عدم نیاز به آب در سطح دنیا مورد استقبال قرار گرفته است. اگرچه بزرگترین مشکل این سیستم خنک کن افت کارایی آن در دمای بالاست با کاهش دمای محیط نیز به دلیل کاهش بیش از حد فشار کندانسور، توان و راندمان خالص واحد دچار تنزل می گردد. برای جلوگیری از این وضعیت می بایست تعدادی از سلول های 1 کندانسور هوایی را خارج نمود. در این مطالعه تعداد سلول های بهینه ای که می بایست در مدار باقی بمانند تا حداکثر راندمان یا توان حاصل شود مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان دادند که نقطه بهینه راندمان همواره سلول های کمتری را پیشنهاد می دهد . از سوی دیگر با افزایش دمای طراحی محیط، اختلاف بین کارکرد با تعداد سلول های بهینه و کارکرد با تمام سلول ها بیشتر خود را نشان می دهد. اثر کاهش بار واحد نیز بر روی نقاط بهینه مورد ارزیابی قرار گرفته است . در نهایت به ارجحیت استفاده از سرعت پایینتر فن های سلول ها (در صورت دو سرعته بودن آنها) به منظور رسیدن به راندمان و توان خالص بیشتر اشاره گردیده است

کلیدواژه ها:

نیروگاه حرارتی ، مصرف داخلی ، خلاء کندانسور ، راندمان خالص ، توان خالص ، دمای طراحی