توسعه مدل مفهومی مدیریت یکپارچه رواناب شهری مبتنی بر ملاحظات اجتماعی با بهره گیری از رویکرد تفکر سیستمی

حرکت به سمت مدیریت پایدار رواناب شهری، به فهم و تعامل دیدگاه های حاکم و شناخت دقیق اجزا و روابط بین آنها وابسته است. در این مقاله به بررسی و تحلیل رویکردهای حاکم بر مدیریت رواناب شهری با استفاده از تفکر سیستمی پرداخته شده است. این گونه استنباط میگردد که میتوان سه رویکرد بنیادی اتکا بر الزامات فنی، توسعه کم اثر و توسعه اجتماعی را از مطالعات این حوزه استخراج نمود. بررسی و تحلیل این رویکردها نشان داد که هیچکدام از آنها به تنهایی قادر به تامین کامل اهداف توسعه پایدار و سازگار با محیط زیست نیستند. در این مقاله، جهت تدوین رویکردی جدید با هدف در نظر گرفتن پارادایم های اجتماعی- اکولوژیکی از ترکیب رویکردهای بنیادی استفاده گردید. در این رویکرد، برنامه ها و راهکارهای کوتاه و بلندمدت به نحوی در کنار یکدیگر قرار گرفته اند که با توجه به سیستم های بازخوردی حاکم بر اجزاء آن، انتظار میرود پاسخگوی نیاز مدیریت پایدار رواناب شهری باشند. بدین ترتیب، در این رویکرد علاوه بر توجه به اهداف طولانی مدت در ارتباط با تغییر فرهنگ، رفتار و سبک زندگی، بر مدیریت اثرات آنی رواناب، توسط راهکارهای جدید و سازگار با محیط زیست در استفاده بهینه از تاسیسات جمع آوری، انتقال و تصفیه موجود تاکید شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت رواناب شهری ، پویایی شناسی سیستم ، پایداری اجتماعی- اکولوژیکی.