تاثیر دو مدت متفاوت ریکاوری فعال بر مقدار ایمونوگلوبین های منتخب سرم شناگران دختر بعد از یک جلسه تمرین شنای تناوبی شدید

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 201

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPORTC01_191

تاریخ نمایه سازی: 19 دی 1400

چکیده مقاله:

مقدمه: هدف از تحقیق پیش رو مقایسه تاثیر دو مدت متفاوت ریکاوری فعال بر ایمونوگلوبین های منتخب سرم شناگران بعد از یک جلسه تمرین شنای تناوبی شدید می باشد.روش شناسی: این تحقیق از نوع کاربردی و شبه تجربی است. آزمودنی های پژوهش حاضر ۱۰ نفر از شناگران دختر شهرستان بجنورد بوده که حداقل ۲ سال سابقه تمرین شنا را داشته و به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. در جلسه اول، ابتدا اطلاعات فردی واندازه گیری های کمی شامل : قد(۱۶۴/۲ - ۶/۸۴سانتیمتر)، وزن(± ۳/۹۲ ۵۷/۳کیلوگرم)، سن(۲۲/۱ - ۲/۲۳ سال)، شاخص توده ی بدنی(۲۱/۲۱ - ۲/۹۵کیلوگرم بر مجذور قد) و همچنین رکورد ۲۵ متر شنای کرال سینه ثبت گردید. در جلسه دوم یک ساعت پس از صرف صبحانه ی یکسان(کره، عسل، یک لیوان شیر و پنیر) نمونه خونی اولیه جمع آوری شد. سپس آزمودنی ها به دو گروه پنج نفری (طرح متقاطع) به صورت تصادفی تقسیم شدند و هردو گروه مسافت های ۲۵ متر را با حداکثر توان تا حد واماندگی شنا کردند و رکوردها پس از ۲۵ متر ثبت گردید. یک گروه بین هر مسافت ۲۵ متر ریکاوری فعال ۱به۳ و گروه دیگر ریکاوری ۱به۴ را به صورت شنای کرال سینه انجام دادند(ریکاوری فعال معادل ۶۰ درصد حداکثر سرعت ۱۰۰متر شناگران در نظر گرفته شد). بعد از آخرین مسافت ۲۵ متر که آزمودنی ها به حد واماندگی رسیدند، بلافاصله بعد از ریکاوری، نمونه خونی گرفته شد. جلسه سوم با فاصله یک هفته بعد از جلسه دوم برگزار گردید و از آزمودنی ها یک ساعت بعد از صرف صبحانه ی مشترک نمونه خونی گرفته شد و تمرین مانند جلسه ی قبل تکرار گردید فقط جای گروه ها عوض شد یعنی گروهی که جلسه قبل ریکاوری ۱به۳ انجام داد در این جلسه از ریکاوری ۱به۴ استفاده کرد و گروهی که جلسه قبل از ریکاوری ۱به ۴ استفاده کرد در این جلسه ریکاوری ۱به۳ انجام دادند. تحلیل آماری داده ها به کمک آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تی همبسته برای بررسی تغییرات ایمونوگلوبینها در قبل و بعد از ریکاوری استفاده شد(.(P≤ ۰/۰۵ نتایج : بین تاثیر دو مدت ریکاوری فعال ۱به۳ و ۱به۴ بر ایمونوگلوبینهای منتخب سرم شناگران بعد از یک جلسه تمرین شنای تناوبی شدید تفاوت معناداری وجود ندارد. (ایمنوگلوبینهای(P=۰/۷۱) G؛ (P= ۰/۳۸ ) M و .((P=۰/۸۱) A بحث و نتیجه-گیری: در ورزشهای سرعتی به علت کوتاه بودن زمان فعالیت و به تبع آن زمان ریکاوری؛ بنظر میرسد نسبت های ریکاوری ۱به ۳ و ۱ به ۴ تفاوت معنیداری روی سیستم ایمنی ندارند و برای اثر بخشی بیشتر؛ نسبتهای زمانی دیگری از ریکاوری باید مورد توجه قرار گیرد.

نویسندگان

حمید محبی

استاد فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه گیلان- رشت- ایران

احسان سعیدی

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه گیلان- بجنورد- ایران

سمیرا قره چورلی

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد – بجنورد- ایران

ارسلان دمیرچی

دانشیار فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه گیلان- رشت- ایران

رحیمه مهدیزاده

دانشیار فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه صنعتی شاهرود- شاهرود – ایران