اثرات فعالیت بدنی بر سطوح آیریزین پلاسمایی و مقاومت به انسولین

مقدمه و هدف فعالیت بدنی منظم , به بهبود سلامتی و پیشگیری از بیماری هایی مانند: دیابت و چاقی کمک می کند . آیریزین نیز یک مایوکاین جدید می باشد که در پاسخ به فعالیت بدنی از عضلات اسکلتی انسان ها و موش ها تولید شده که منجر به افزایش متابولیسم می گردد. همچنین فعالیت بدنی باعث کاهش مقاومت انسولینی نیز می شود . بنابراین هدف از مطالعه مروری حاضر بررسی تاثیر فعالیت بدنی بر سطوح آیریزین پلاسمایی و مقاومت انسولینی می باشد.روش شناسی اثر تمرینات مختلف ورزشی بر سطح سرمی آیریزین و مقاومت انسولینی اندک و متناقض می باشد. بنابراین در این تحقیق با استفاده از کلید واژه های فعالیت بدنی (تمرینات هوازی ,تمرینات مقاومتی ) , هورمون آیریزین , مقاومت انسولینی از طریق جستجو در بانک های اطلاعاتی از جملهPubMed, PEDro, Science Direct, Springer, Ovid,,ProQuest, Cochrane Library, Scopus, Google Scholar در فاصله زمانی بین ۲۰۰۰تا ۲۰۱۹ اثر تمرین استقامتی و قدرتی بر سطح آیریزین سرمی و مقاومت انسولینی بررسی خواهد شد.یافته ها در این مطالعه آن دسته از مقالاتی که در رابطه با اثر فعالیت بدنی بر سطوح آیریزین پلاسمایی و مقاومت به انسولین بودند, مورد استفاده قرار گرفت. بدین ترتیب از بین ۳۰ مقاله بدست آمده تنها ۲۵ مقاله مورد مطالعه قرار گرفتند , تا تاثیرات ورزش و فعالیت بدنی بر میزان تولید آیریزین پلاسمایی ارزیابی شوند. نتیجه گیری تمامی مطلالعات انجام شده بر روی مقالات مربوط به کارگیری فعالیت بدنی جهت بررسی اثرآن بر میزان تولید هورمون آیریزین و مقاومت به انسولین , نشانگر این امر بود که فعالیت بدنی باعث افزایش تزشح هورمون آیریزین از عضلات اسکتی و بدنبال آن افزایش هزینه انرژی و کاهش مقاومت به انسولین میشود. باوجود این مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه میگردد.

کلیدواژه ها:

فعالیت بدنی ، هورمون آیریزین ، مقاومت انسولینی