نقش متغیرهای اجتماعی و اقتصادی بر دانش کشاورزی پایدار گندم کار استان تهران

برای دست یابی به کشاورزی پایدار و مناسب، باید بین عامل­های اقتصادی، اجتماعی، زیستی و فردی، غیر فردی و معنوی تعادل برقرار شود. این پژوهش با هدف تفکیک سطح دانش­کشاورزان گندم­کار استان تهران درزمینه کشاورزی پایدار، براساس متغیرهای اقتصادی اجتماعی بود. حجم جامعه آماری۸۵۳۲ گندم­کار استان تهران بودند که براساس فرمول کوکران، حجم نمونه ۱۳۰ تن تعیین شد و اطلاعات لازم از آنها گردآوری شد. این تحقیق علی-قیاسی به شیوه میدانی با ابزار پرسشنامه انجام شده است. روایی پرسشنامه را اعضای هیات علمی ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس تایید کردند و پایایی آن با انجام مطالعه ی راهنما و محاسبه ضریب آلفای ترتیبی با استفاده از نرم افزارR محاسبه شد و مقدار آن برابر با (۸۹=α) تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی(رگرسیون ترتیبی) با استفاده از نرم افزارهای SPSS۱۹ انجام شد. یافته­ها نشان دادند که دانش گندام­کاران در حیطه ی کشاورزی پایدار بیش تر گندم کاران در سطح متوسط است. متغیرهای (سن، عمل کرد گندم، میزان زمین زیر کشت آبی و شمار دوره­های ترویجی شرکت کرده) توان برآورد احتمال رشد دانش زیست محیطی گندم کاران را در حد۲۴درصد دارند.

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، دانش گندم کاری ، دانش کشاورزی ، کانال های ارتباطی ، کشاورزان گندم کار