فطری بودن زبان قرآن از منظر آیت الله جوادی آملی و مقایسه آن با دیگر نظریات
محل انتشار: فصلنامه مشکوه، دوره: 36، شماره: 4
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 315
فایل این مقاله در 23 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MISHKAT-36-4_002
تاریخ نمایه سازی: 13 دی 1400
چکیده مقاله:
از دیرباز این پرسش بین مفسران و متکلمان مطرح بوده که خداوند در قرآن با بندگان خود از چه سبک و شیوه گفتمانی استفاده کرده است. زبان فطرت، از جمله نظریات مهم در این مسئله است که از سوی مفسر معاصر، آیت الله جوادی آملی (حفظه الله) مطرح شده است. بدین صورت که اگر قرآنکریم به مکان و زمان ویژهای اختصاص ندارد، لاجرم باید از زبان گستردهای بهره جوید که همیشگی، جهانی و همگانی باشد و نسبت به احوال و اطوار و اوضاع مختلف فراگیر باشد. به بیان اصطلاحی میبایست دارای سه ویژگی دوام، کلیت و اطلاق باشد و چنین زبانی، زبان فطرت است که نه متعدد میشود و نه تحول میپذیرد. در این مقاله تلاش شده تا با آوردن تعریف و بیان ویژگی های زبان فطرت و نیز بررسی ادله و شواهد آن، ابعاد گوناگون این نظریه و نیز وجه امتیاز آن با دیگر دیدگاه ها که در مسئله زبان قرآن مطرح شده است، مشخص گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
جواد صیدانلو
طلبه سطح سوم حوزه علمیه قم ، کارشناسی ارشد شیعه شناسی، دانشگاه قم
محمد کرمی نیا
دانشجوی گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم قم
مصطفی کورکور کشکلی
دانشجوی گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم قم
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :