آیا پرولاکتین میتواند بعنوان بیومارکر تشخیصی در رخداد فعالیت های صرعی در نظر گرفته شود؟

سطح پرولاکتین سرم ممکن است در نتیجه حملات صرع افزایش یابد. ترشح هورمون ناشی از انتشارفعالیت صرعی، معمولا از لوب گیجگاهی به محور هیپوتالاموس – هیپوفیز ایجاد می شود. به دلیل شدتدیس شارژهای صرعی، افزایش پرولاکتین در % ۶۰ از تشنج های پیچیده جزئی دیده می شود. پرولاکتینپس از تشنج های با منشاء روانی معمولا بالا نمی رود. از این رو می توان از سطح پرولاکتین پست ایکتالبرای افتراق بین تشنج های صرعی و سایکوژنیک استفاده کرد. با این حال، طبقه بندی فرعی تشنج هایصرعی با استفاده از اندازه گیری پرولاکتین امکان پذیر نیست. در تشنج های تکراری، پرولاکتین ممکن استکاهش ترشح داشته باشد. این مسئله بیشتر در صرع وضعیتی دیده می شود که احتمالا در نتیجه کاهشانتشار فعالیت ایکتال در طی دوره صرع وضعیتی دیده می شود. تاثیر دیس شاژهای صرع مزمن و داروهایضد تشنج در آزاد شدن پرولاکتین متوسط است.

کلیدواژه ها:

صرع ، پرولاکتین ، تشنج ، تشنج سایکوژنیک