امکان سنجی اقتصادی برق رسانی به روستاهای دور از شبکه سراسری با استفاده از سیستم هیبرید فتوولتائیک / توربین بادی به همراه ردیاب ماکزیمم نقطه توان

به منظور برق رسانی به نقاط دور افتاده که اتصال شبکه سراسری برای آنها وجود ندارد و یا در مواجه با ظرفیت محدود شبکه می باشد، استفاده از انرژی های تجدید پذیر مانند فتوولتاییک و باد راه حل مناسبی است. هدف اصلی در این مقاله بررسی استحصال از این منابع انرژی تجدید پذیر در مواجه با بار مشخص است. به علت تغییرات ذاتی در این منابع، استفاده از سیستم ترکیبی بادی، فتوولتاییک و باتری باعث افزایش قابلیت اطمینان در بهره برداری می شود که در این مطالعه مدل سازی شده است. تطبیق تعداد و ظرفیت ماژول های فتوولتاییک، توربین های بادی و باتری توسط الگوریتم PSO توسعه یافته انجام شده است، که در نهایت ظرفیت بهینه آرایش مولد هیبرید مشخص می گردد. اهداف این مقاله کمینه سازی هزینه های این سیستم در طول عمر 20 ساله می باشد. هزینه های سیستم شامل هزینه های سرمایه گذاری اولیه، هزینه جایگزینی و هزینه تعمیر و نگهداری سالیانه اجزای سیستم می باشد. آنالیزهای حساسیت از قبیل موجودیت باد و تابش خورشید مورد استفاده مربوط به نواحی شمال شرق استان (استان خراسان) می باشد. همچنین در این مقاله از سیستم ردیاب ماکزیمم نقطه توان توسط الگوریتم هدایت افزایشی استفاده شده است، به گونه ای که بتوان بیشترین توان را از آرایه های فتوولتائیک دریافت کرد.

کلیدواژه ها:

آرایه فتوولتائیک ، توربین بادی ، الگوریتم PSO ، MPPT کنترلر