اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بی آلایشی و افسردگی در زنان دچار طلاق عاطفی

ازدواج مقدمه تشکیل خانواده است ،چنانچه ازدواج و زندگی خانوادگی شرایط نامناسب را برای ارضا نیازهای روانی یکدیگر ایجاد کند،می تواند منجر به مشکلات متعددی گردد .این رویداد زمینه ساز تشدید بی آلایشی و افسردگی در زوجین می شود.لذا هدف از پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بی آلایشی و افسردگی در میان زنان دچارطلاق عاطفی انجام شده است . روش پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود . نمونه آماری ،زنان مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیمارستان چمران تهران در شش ماهه ی دوم سال ۱۳۹۸ بابت مشکلات زناشویی و کسب نمره ی ۸ تا ۱۰ از پرسشنامه ی طلاق عاطفی بود .از میان آنها ۳۰ آزمودنی انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را به صورت مداخله ۸ جلسه ای در مدت ۲ ماه دریافت کردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس توسط spss۲۶ استفاده گردید. یافته های پژوهش حاکی از تفاوت معنادار بین نمرات میانگین پس آزمون و پیش آزمون دو گروه در مولفه های بی آلایشی و افسردگی داشت.از پژوهش حاضر نتیجه می شود درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش بی آلایشی و کاهش افسردگی در زنان دچار طلاق عاطفی می تواند اثر داشته و می توان از این روش درمانی در کنار سایر مداخلات استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، بی آلایشی ، افسردگی ، طلاق عاطفی