آموزش عالی و رویکرد دانشگاه های کارآفرین

مقوله کارآفرینی به عنوان مؤثرترین نیروی بالقوه اقتصادی در تاریخ جهان، به صورت بحث برانگیزی از حدود سه دهه ی گذشته تاکنون ظهوریافته و مطرح شده است. هم گام و هم زمان با این مقوله، پیشرفت های مشابهی نیز در زمینه آموزش کارآفرینی انجام شده است . پیشرفت ها وفعالیت های اخیر که در برنامه های آموزش کارآفرینی و ایجاد کسب و کارهای جدید انجام شده، بسیار چشم گیر و قابل توجه ه ستند . از جمله مسائل مطرح درباره این آموزش ها نحوه ی ارزیابی اثر بخشی آن ها جهت توسعه کارآفرینی است. از آنجا که آموزش عالی کشور به عنوان متولی اصلی تربیت و پرورش منابع انسانی متخصص در جامعه، نقش اساسی ایفا می کند، توجه به کارآفرینی دانشگاهی به توسعه بهتر این امر کمک میکند. شاید تغییر رویکرد دانشجویان و دانش آموختگان از کارجویی به کارآفرینی به سبب درک این مطلب است که در دنیای امروز دانش آموخته ای نسبت به سایرین دارای مزیت رقابتی است که پا را از حوزه ی دانش و محفوضات خود فراتر گذاشته و در حل مسائل عملی آن محدوده ی تخصصی، مهارت داشته و موفق عمل کند. آموزش عالی می تواند و انتظار می رود که با تکیه بر رسالت اصلی خود یعنی آموزش و پژوهش، مسیرکاربردی نمودن و بهره برداری از قابلیت های ایجاد شده در دانش آموختگان را هموار و باعث توسعه کارآفرینی در جامعه گردد. در این مقاله پس از بیان کلیاتی از علم کارآفرینی، به بحث درباره آموزش کارآفرینی، اهداف و چالش های آن و نقش آموزش عالی و دانشگاه ها در توسعه کارآفرینی پرداخته می شود و اهداف مطرح در آموزش و نحوه ارزیابی تأثیر برنامه ی آموزشی در مطابقت با اهداف مزبور مورد بررسی قرار می گیرد و درنهایت نتیجه گیری و پیشنهاداتی نیز ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، کارآفرینی ، آموزش کارآفرینی ، دانشگاه های کارآفرین