عنصرهای یادگیری تجربی در آموزش عالی کشاورزی از دیدگاه دانشجویان

یادگیری تجربی به­ عنوان یک الگوی بنیادی از آموزش و یادگیری در آموزش کشاورزی به­ شمار می رود. هدف این تحقیق پیمایشی، تحلیل عنصرهای یادگیری تجربی در آموزش عالی کشاورزی بود. جامعه­ی آماری آن­را دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده های کشاورزی ایران (۲۰۵۱۸ = N) تشکیل دادند که با استفاده از فرمول کوکران شمار ۳۸۰ تن از آنان به عنوان نمونه و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی با انتساب متناسب انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه گردآوری و توسط نرم افزارهای SPSS نسخه ۱۹ و LISREL نسخه ۵/۸ پردازش شدند. به منظور تعیین روایی پرسشنامه از روایی شکلی با نظرخواهی از متخصصان ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تهران و روایی سازه استفاده شد (۹۶/۰-۸۴/۰AVE=) و به­ منظور محاسبه­ ی پایایی پرسشنامه از دو روش آلفای ترتیبی و پایایی مرکب استفاده شد (۹۸/۰-۹۶/۰ CR=و ۹۳/۰-۸۳/۰α=). یافته ­های به­دست آمده از تحقیق در زمینه ی رتبه بندی عنصرهای چهارگانه ی برنامه­ ی درسی، ویژگی های آموزشگران، ویژگی های فراگیران و عامل های سازمانی نشان دادند که در زمینه­ی­ برنامه­ی درسی، ارزشیابی آموزشی در بالاترین و نیازها و هدف های آموزشی در پایین ترین رتبه ها قرار گرفتند. در زمینه­ی ویژگی های آموزشگران، ویژگی های مهارتی در بالاترین و انگیزشی - تعاملی در پایین ترین رتبه ها قرار گرفتند. در زمینه ی ویژگی های فراگیران، ویژگی های انگیزشی در بالاترین و ویژگی های تعاملی در پایین ترین رتبه ها قرار گرفتند و در زمینه ی عامل های سازمانی نیز سویگان زیرساختی در بالاترین و مالی در پایین ترین رتبه ها قرار گرفتند. یافته­های تحلیل عاملی تاییدی نیز نشان داد که نشانگرهای مورد استفاده برای اندازه گیری عنصرهای برنامه ی درسی، ویژگی های آموزشگران، ویژگی های فراگیران و عامل های سازمانی مناسب بودند و شاخص های برازندگی مدل ها نیز در حد مطلوبی قرار داشتند

کلیدواژه ها:

یادگیری تجربی ، آموزش عالی کشاورزی ، آموزشگر کشاورزی ، فراگیران کشاورزی