عامل های موثر درچابک سازی مدیریت آموزش عالی کشاورزی ایران

دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی کشاورزی به مثابه نهادهای عمده تولید دانش کشاورزی به دلیل تغییر در ماهیت تولید علم و تولید اقتصادی، علاوه بر پژوهش و آموزش، نقش و رسالت جدیدی در توسعه اقتصادی و منطقه‌ای یافته‌اند و لذا به فرم‌هایی از چابکی نیاز دارند. هدف این پژوهش کیفی تبیین ساز و کارهای چابکی سازمانی در آموزش عالی کشاورزی ایران بود. اطلاعات از طریق مصاحبه‌های عمیق و نیمه ساختارمند با متخصصین و صاحب نظران آموزش عالی کشاورزی جمع‌آوری و با استفاده از نرم افزار MAXqda11 تحلیل شدند. کدهای استخراجی به دسته‌های محرک‌ها و قابلیت‌ها و عوامل پیش‌برنده و بازدارنده‌ی چابکی تقسیم شدند. براساس یافته‌ها مؤلفه‌ها‌ی شناسایی شده در ابعاد محرک‌های چابکی شامل تغییرات در انتظارات مشتریان و دولت، تغییرات تکنولوژیکی و رقابت پذیری دانشگاه‌ها(4مؤلفه)، قابلیت‌های چابکی شامل شایستگی دانشگاه کشاورزی، سرعت و انعطاف پذیری دانشگاه در مواجهه با تغییرات و تحولات، پاسخگویی، دانش بنیان و یادگیرنده و نوآور بودن دانشگاه‌ها(6مؤلفه)، در بعد تسهیل کننده‌های چابکی شامل ساختار منعطف، نیروی کار چابک، بهبود مستمر در تفکر و عمل، فرهنگ تغییر، استفاده از فناوری اطلاعات توسط دانشگاه و برقراری روابط، تعاملات و همکاری مؤثر دانشگاه کشاورزی با محیط(6مؤلفه) و در بعد بازدارنده‌های چابکی شامل موانع درون و برون سازمانی(2مؤلفه). توجه به شاخص‌ها و مؤلفه‌های چابکی یاد شده برای دستیابی به توانایی کسب اطلاعات لازم برای تصمیم گیری مدیران در موسسات آموزش عالی کشاورزی ضروری است.

کلیدواژه ها:

چابکی سازمانی ، دانشگاه چابک ، الگوی چابکی دانشگاهی ، آموزش عالی کشاورزی