مدلسازی فیزیکی چرخش بلوک ها و نقش رسوبات شکل پذیر در تکامل ساختاری کپه داغ و زاگرس

دو کمربند کوهزایی زاگرس و کپه داغ از نظر ساختاری شباهتهای بسیاری دارند. در هر دو منطقه تاقدیس ها بوسیله گسل های عرضی با روند غالب شمال-باختر-جنوب خاور بریده شده اند. راستای مایل این گسل ها نسبت به جهت تنش بیشینه، موجب چرخش پادساعتگرد بلوک ها می شود که کوتاه شدگی در عرض و کشیدگی در راستای کمربند را در خود جای می دهد. اما گسل های راستالغز این دو منطقه تاثیر متفاوتی را بر روی محور تاقدیس ها نشان می دهد. به منظور درک بهتر تکامل ساختارهای وابسته به چرخش بلوک ها و تاثیر گسل های راستالغز بر روی کمربند چین خورده-رانده؛ دو مدل فیزیکی با پنج بلوک مایل، با لایه های متفاوت و متناسب با چینه شناسی دو زون ساختاری، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مدلسازی آنالوگ بیانگر تاثیر لایه های شکل پذیر بر چگونگی بروز سطحی گسلها و چرخش محور چین ها است. در منطقه زاگرس به دلیل وجود افق های شکل پذیر (همانند سازند هرمز) جابجایی در راستای گسل های راستالغز پی سنگی عمدتا به صورت انحنای محور چین خوردگی ها دیده می شود. اما در کپه داغ به دلیل کمتر بودن لایه های شکل پذیر این جابجایی در سطح به صورت بریدگی محور چین ها نمایان است. رخنمون گسلها در سطح در کپه داغ نسبت به زاگرس پیوسته تر، درازا و جابجایی بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

کپه داغ مرکزی و زاگرس مرکزی ، مدلسازی فیزیکی ، چرخش پادساعتگردی ، گسل راستالغز راست بر