تحلیل داستان «اولین برف» در چارچوب نظریه «جهان متن»

در این مقاله قصد بر آن است تا داستان «اولین برف» از مجموعه داستان­های گی دوموپاسان بر اساس «نظریه جهان متن» تحلیل شود. نظریه جهان متن چگونگی درک اثر ادبی را می­نمایاند. مشارکان گفتمانی، متن را پایه تشکیل جهان متن قرار می­دهند. سئوال مطرح این است که آیا می­توان با نظریه جهان متن ویژگی­های عمده­ای را که نویسنده در  تولید این داستان به کار گرفته است و از طریق آن روایت داستانی را به پیش می­راند و نیز بازنمودهای ذهنی خواننده را، شناسائی کرد؟ در این تحقیق با بررسی عناصری که نظریه جهان متن برای شناساندن جهان تولیدی و ادراکی نویسنده و خواننده معرفی می­کند، چنین نتیجه­گیری می­شود که این داستان عمدتا ساخت روایی-گزارشی دارد و محوریت توصیف بر شخصیت­ پردازی استوار است و نیز با توجه به جهان زیرشمول غالب این داستان که از نوع اشاری و نگرشی است، چنین نتیجه­گیری می­شود که نویسنده عمدتا با قراردادن خواننده در شرایط زمانی و مکانی متفاوت، روایت داستان را به پیش رانده است و نیز اینکه تفکرات، خواست­ها و نگرش­های شخصیت­های اصلی داستان در شکل­گیری روایت داستانی و جهان ذهنی خواننده نقش پررنگی دارد.    

کلیدواژه ها:

نظریه جهان متن ، بوطیقای شناختی ، جهان گفتمان ، جهان زیر شمول