بررسی پارامترهای مداری یک منظومه از ماهواره های نزدیک به زمین برای کاربری تلفن ماهواره ای در محدوده سرزمینی ایران

امروزه منظومه های ماهوارهای به یکی از رویه های اصلی در توسعه سامانه های فضایی تبدیل شده اند. درحالی که قرار دادن ماهواره های گران قیمت و بزرگ در مدارهای زمین آهنگ هنوز هم جایگاه ممتاز خود را حفظ کرده، محدود بودن جایگاه های مداری و نیز افت عملکرد در عرض های جغرافیایی بالا، استفاده از منظومه های ماهواره ای در مدارهای نزدیک و میانی زمین را اجتناب ناپذیر کرده است. تلفن ماهواره ای یکی از کاربری های جذاب برای منظومه های ماهوارهای است که در صورت استفاده از منظومه های ماهواره ای در مدارهای نزدیک زمین در آن، امکان استفاده بهینه از پهنای باند، بهبود کیفیت سیگنال و همین طور کاهش توان مصرفی و تشعشعات گیرنده فراهم می گردد. در این مقاله تلاش شده ویژگیهای مداری یک منظومه متشکل از ۲۴ ماهواره نزدیک زمین بررسی گردد. دراین بین مبنا منظومه دلتای واکر در نظر گرفته شده که با توجه به محدود بودن میل مداری، امکان تمرکز پوشش پایین تر از یک عرض جغرافیایی خاص در آن وجود دارد. در اینجا فرض گردیده که دوره مداریتمامی ماهواره ها ۱۲۷ دقیقه بوده و برای آنها سه ناگردی صفر (دایره)، و ۰.۱۹ و ۰.۰۹۸ (بیضوی) با بیشترین زمان حضور روی منطقه ماموریت لحاظ شده است. نتایج بررسی ها برای چیدمان های مختلف مداری نشان می دهد که از میان چیدمان های موجود در صورت داشتن ناگردی ۰.۱۹ برای ۶ صفحه مداری دارای چهار ماهواره بهترین پوشش به دست می آید که از مناسب تر بودن مقدار کمترین تعداد ماهواره در دید کاربر زمینی و همین طور کوچک تر بودن انحراف معیار نتیجه می شود.

کلیدواژه ها:

تلفن ماهواره ای ، منظومه دلتای واکر ، طراحی مدار ، طراحی منظومه