طراحی الگوریتم کنترل کاهش بار مانور هواپیما با استفاده از تخصیص بهینه ی کنترل

با افزایش راندمان جنگنده های امروزی و نیازمندی در انجام مانورهای پیچیده، به کارگیری کنشگرهای چندگانه مقوله ی تخصیص کنترل را به عنوان بخش جدایی ناپذیر این نوع از پرنده ها مطرح نموده است. به کارگیری شیوه ای به منظور استفاده ی مطلوب از عملکرد جمعی کنشگرها در بازه ی قیود انحراف و نرخ، همواره به عنوان بخش جدایی ناپذیر جنگنده های نسل های بالاتر در مقالات و کنفرانس های هوافضا مورد مداقه است. در این پژوهش، تخصیص کنترل کنشگرهای مود طولی جنگنده F-۱۶ به منظور کاهش بار مانور مورد بررسی قرار می گیرد. در شیوه ی به کارگرفته شده، ضریب بار اعمالی بر بدنه ی جنگنده به عنوان ورودی جدول داده ها ۲ ، چیدمان فلپ های لبه ی حمله و لبه ی فرار را به صورت خودکار در خروجی تخصیص می دهد. این چیدمان برپایه ی انجام شبیه سازی های مکرر و انتخابتخصیص بهینه از میان شبیه سازی ها در قالب جدول داده ها به دست آمده است.

کلیدواژه ها:

تخصیص کنترل ، ضریب بار ، کنشگر ، سامانه ی افزایش کنترل و پایداری ، جدول داده ها.