درون پوشانی لیکوپن با استفاده از نانوالیاف صمغ دانه ریحان/پلی وینیل الکل

در این پژوهش نانوالیاف صمغ دانه ریحان/پلی وینیل الکل با استفاده از روش الکتروریسی تهیه گردید. محلول های صمغ دانه ریحان (۱ درصد وزنی-حجمی) و پلی وینیل الکل (۱۰ درصد وزنی-حجمی) با نسبت های مختلف ۱۰:۹۰، ۲۰:۸۰، ۳۰:۷۰، ۴۰:۶۰، ۵۰:۵۰، ۶۰:۴۰، ۷۰:۳۰، ۸۰:۲۰ و ۹۰:۱۰ با هم مخلوط و برای الکتروریسی مورداستفاده قرار گرفتند. باتوجه به تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی مشخص شد که نسبت حجمی پلی وینیل الکل (۷۰) به صمغ دانه ریحان (۳۰) بهینه بود. در ادامه غلظت های (۰/۴، ۰/۶ و ۰/۸ درصد وزنی-وزنی) لیکوپن به محلول بهینه اضافه شد و ویژگی های فیزیکی و شیمیایی نانوالیاف صمغ دانه ریحان حاوی لیکوپن موردبررسی قرار گرفت. راندمان درون پوشانی لیکوپن در نانوالیاف در محدوده ۹۱/۶۷-۸۰/۰۴ درصد به دست آمد. ویژگی های فیزیکی و حرارتی نانوالیاف صمغ دانه ریحان حاوی لیکوپن با استفاده از آزمون گرماسنج روبشی افتراقی موردبررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد لیکوپن در فرم آزاد دارای ساختار بلوری بود اما پس از بارگذاری در نانوالیاف صمغ دانه ریحان به فرم آمورف درآمده و یک ساختار همگن را تشکیل داد. نتایج حاصل از آزمون طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز بیانگر عدم تعامل شیمیایی بین ترکیبات سازنده و درون پوشانی موفقیت آمیز بود. درون پوشانی لیکوپن در نانوالیاف صمغ دانه ریحان سبب افزایش زیست دسترسی لیکوپن در روده نسبت به حالت آزاد شد. نتایج این پژوهش نشان داد نانوالیاف صمغ دانه ریحان دارای پتانسیل بالایی به عنوان حامل مناسب برای درون پوشانی لیکوپن دارد.

کلیدواژه ها:

الکتروریسی ، زیست دسترسی ، صمغ دانه ریحان ، لیکوپن ، نانوالیاف