پهنه بندی خطر زمین لغزش با استفاده از مدل های ارزش اطلاعاتی، تراکم سطح و LNRF درحوضه چالکرود

سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 243

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JWEM-3-1_005

تاریخ نمایه سازی: 8 دی 1400

چکیده مقاله:

یکی از انواع فرآیندهای حرکت های دامنه ای که خسارت های مالی وجانی فراوانی را بر زندگی انسان ها وارد می نماید، پدیده زمین لغزش است.وجود عواملی از قبیل مستعد بودن ناهمواری ها از نظر منشاءساختمانی ودینامیک، قطع درختان جنگل وبهره برداری های مفرط از آن ها،رعایت نکردن اصول فنی در احداث ونگه داری جاده های جنگلی وروستایی،عدم اعمال مدیریت صحیح و بهره برداری اصولی از منابع موجود، سبب شده است که هر ساله خسارت های زیادی بر سکونت گاه های روستایی،فعالیت های ساختمانی وزراعی، به ویژه باغ های مرکبات وچای وارد شوند.این مسائل، لزوم پهنه بندی خطر زمین لغزش را به عنوان اولین مرحله در مدیریت صحیح محیطی این پدیده روشن می سازد.به این منظور ابتدا لایه های اطلاعاتی برخی از عوامل مهم تاثیرگذار در وقوع زمین لغزش از قبیل سنگ شناسی،شیب،ارتفاع،نوع استفاده فعلی از زمین، فاصله از گسل و فاصله از آبراههتهیه ورقومی شدند.سپس با استفاده از تفسیر عکس های هوایی و عملیات میدانی، کلیه لغزش های موجود در حوزه،شناساییوبه صورت نقشه ارائه شدند.از تلفیق نقشه های عامل با نقشه زمین لغزش ها،درصد لغزش در واحدهای مختلف هر نقشه به دست آمد وبامحاسبه LNRF ترکم سطح، ارزش اطلاعاتی وزن هر یک از عوامل تعیین شد.در نهایت نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش با ادغام لایه های مختلف وزنی در مدل های مختلف، حاصل شد. درستی یابی مدل ها با  انتخاب یک زیرحوزه به عنوان شاهد و اعمال وزن به دست آمده برای هر کدام از مدل ها در شاهد، برای بقیه حوزه بدون استفاده از نقشه پراکنش زمین لغزش ها صورت گرفت. نتایج حاصلاز این بررسی نشان می دهد که بیش ترین سطح لغزش در واحدهای سنگ شناختی Pdr و Js به علت وجود لایه های مارن،رسو سیلتودر طبقه شیب ۵۰-۳۰ودر ارتفاع ۲۵۰۰- ۲۰۰۰ متربه وقوع پیوسته است.از طرف دیگر طبقه کاربری مرتع، طبقه بندی فاصله از آبراهه ۳۰۰-۰ متروفاصله از گسل ۱۰۰۰-۰ بیش ترین ناپایداری ها را به خود اختصاص می دهند.این تحقیق نشان می دهد که در مدل تراکم سطح، حدود ۷۹درصد ودر مدل LNRF، حدود ۶۳درصد ودر مدل ارزش اطلاعاتی، حدود ۶۶درصد از حوزه مورد مطالعه در محدوده استعداد خطر لغزش بالا قرار می گیرند.

نویسندگان

صمد شادفر

استادیار، پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری

مجتبی یمانی

دانشیار دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران

محمد نمکی

استادیار پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری