جایابی بهینه واحدهای اندازه گیری فازور برای حفظ رویت پذیری کامل شبکه های قدرت در صورت خروج تکی خطوط

امروزه در شبکه های قدرت به دلایل مختلف، از جمله تخمین حالت دینامیکی و بهبود سرعت سیستم های کنترلی و حفاظتی، استفاده بهینه از واحدهای اندازه گیری فازور رو به گسترش است. در این مقاله، روش جدیدی برای تعیین تعداد بهینه واحدهای اندازه گیری فازور به منظور رویت پذیری کامل شبکه در قالب یک مساله برنامه ریزی خطی عدد صحیح دودویی ارائه می شود. همچنین، مساله جایابی بهینه این واحدها در شرایط خروج تکی هر یک از خطوط سیستم نیز مطرح شده است. در کلیه این حالت ها، اثر شین های با توان تزریقی صفر سیستم لحاظ گردیده است. توانایی روش پیشنهادی در حل هر یک از مسایل فوق با اعمال آن در شبکه های استاندارد ۱۴، ۳۰، ۳۹، ۵۷ و ۱۱۸ شینه IEEE، شبکه ۴۲ شینه انتقال برق منطقه ای اصفهان و همچنین دو شبکه بسیار بزرگ ۲۳۸۳ و ۲۷۴۶ شینه نشان داده شده است. نتایج به دست آمده، حاکی از کارایی موثر و مناسب روش پیشنهادی در مقایسه با روش های دیگر است.

کلیدواژه ها:

اندازه گیری ، برنامه ریزی عدد صحیح ، جایابی بهینه ، رویت پذیری سیستم قدرت ، واحد اندازه گیری فازور