شناسایی انسان از روی نحوه راه رفتن با کمک توصیف گر بافت پویا

امروزه بررسی حرکات انسان بخش مهمی از تحقیقات در زمینه بینایی ماشین را به خود اختصاص داده است. مطالعات نشان داده اند که انسان ها توانایی زیادی در شناسایی آشنایان خود از روی برخی رفتار از جمله شیوه راه رفتن آن ها دارند. از این رو محققین برآن شدند تا از این قابلیت انسان ها در ساخت سیستم های شناسایی استفاده نمایند. این روش با امکان شناسایی در فواصل دور، عدم نیاز به اطلاع و یا همکاری فرد و همچنین عدم امکان پنهان نمودن، کارایی بالایی به ویژه در محیط های عمومی ارائه می دهد. در این مقاله روش شناسایی جدیدی مبتنی بر توصیف گر های بافت پویا ارائه می گردد. بافت های پویا شامل ترکیبی از اطلاعات ظاهری و حرکتی می باشند که با بررسی دو بعد مکان و زمان بدست می آیند. از آن جایی که راه رفتن انسان شامل اطلاعات مهمی در دو بعد زمان و مکان می باشد، می تواند با کمک ویژگی های بافت پویا توصیف گردد. برای بدست آوردن این ویژگی ها، نقاط کلیدی مکان-زمان استخراج و با کمک الگوی دودویی محلی با سه صفحه متعامد که نمونه ای از توصیف گر های بافت پویاست، توصیف می گردند. سپس با استفاده از فرهنگ لغت بدست آمده از دسته بندی ویژگی ها، مدل آموزشی از شیوه راه رفتن هر فرد مشخص می شود. کارایی روش پیشنهادی بر روی دو پایگاه داده KTH و IXMAS مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

آنالیز حرکات انسان ، نقاط کلیدی مکان-زمان ، الگوی دودویی محلی با سه صفحه متعامد ، بافت پویا ، شناسایی از روی نحوه راه رفتن ، فرهنگ لغت ، نقاط کلیدی مکان ، زمان