مسیر تغییرات تنوع زیستی تحت تاثیر خشکسالی درمناطق بیابانی استان یزد

تنوع زیستی یک عامل اساسی و مورد نیاز برای جمعیت ها در جهت تکامل و مقابله با تغییرات محیطی و مهمترین عامل جلوگیری از انقراض موجودات زنده و حفاظت از تنوع زیستی محسوب می شود و کاهش آن اغلب سبب کاهش قدرت تولید مثل گونه ها و ماندگاری آنها می گردد و از مفاهیم مهم در بوم شناسی و مدیریت پوشش گیاهی است و شکلهای متفاوتی از زندگی و فرمهای رویشی در سطح کره زمین را نشان میدهد تنوع زیستی یک مفهوم سلسله مراتبی است و عموما شامل سه سطح ژنتیکی گونه ای و بوم سازگان است از جمله مهمترین جاذبه های طبیعی مناطق کویری و بیابانی هستند که حدود 90 درصد از مساحت کشور را به خود اختصاص داده اند درمناطق بیابانی وقتی شرایط خشکی برگونه ها تحمیل می شود غنای گونه ای کاهش و شاخص یکنواختی شباهت گونه ها افزایش می یابد همچنین خشکسالی باعث تغییر ترکیب گونه ای شده و گونه های سازگارتر را بقای می گذارد استقرار استان یزد در دو زیستکره بیابانی - کوهستانی و همچنین وجود تنوع زیست گاهی آب و هوایی و گستردگی مناطق مختلف سبب تنوع زیستی بسیار بی نظیر دراین منطقه شده است و به خار برنامه ریزی صورت گرفته همچنان درعرصه های طبیعی این استان ادامه حیات دهند

کلیدواژه ها:

ترکیب گونه ای ، تنوع زیستی ، خشکسالی ، غنای گونه ای ، یکنواختی