مطالعه تطبیقی حق برسلامت در اسناد بین المللی و حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران

حق بر سلامت یک حق ذاتی است به این معنا که داشتن سلامت فیزیکی و روانی در بالاترین استانداردها حق هر انسانی است.این حق شامل خدمات پزشکی،غذای کافی،محیط کار سالم،بهداشت عمومی،مسکن مناسب و محیط زیست تمیز و سالم می شود.دولت ها برای تامین و تضمین این حق داراری مسیولیت هایی هستند.طبیعتا دولت ها امکان تضمین مطلوب بودن سلامتی افراد را ندارند ولی می توانند شرایطی را فراهم کنند که سلامتی افراد مورد حمایت قرار گیرد و دستیابی به سلامتی برای افراد فراهم گردد.ایران نیز با تصویب قوانین و مقررات در این زمینه و نیز پیوستن به کنوانسیون های مختلف بین المللی این حق را به رسمیت شناخته و از آن حمایت می کند.

کلیدواژه ها:

حق بر سلامت ، اسناد بین المللی حقوق بشر ، حقوق اساسی ایران ، تعهددولت ها