مقایسه روش آموزش حل مسئله و مشارکتی بر یادگیری بالینی، اضطراب و رضایت دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اراک

مقدمه: با توجه به اهمیت ارتقای آموزش پرستاری، نیازمند استفاده از روش­هایی هستیم که توانایی ایجاد دانش و مهارت لازم را در دانشجویان داشته باشند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سه روش آموزشی حل مسئله، مشارکتی و رایج بر یادگیری بالینی، اضطراب و رضایت دانشجویان پرستاری انجام شد. روش کار : این پژوهش نیمه تجربی در فاصله سال­های  ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۶ در بخش­ های ویژه، بیمارستان امیرالمومنین اراک انجام شد. افراد تحت پژوهش تعداد ۶۰ دانشجوی رشته کارشناسی پرستاری بودند که به روش تصادفی بلوک­بندی شده­ی ثابت انتخاب شدند و به طور تصادفی به سه گروه ۲۰ نفره تقسیم و وارد مطالعه شدند. پس از اجرای پیش­آزمون دانشجویان گروه کنترل به روش رایج و گروه­های مداخله، یک گروه به روش مشارکتی و گروه دیگر به روش حل مسئله به مدت ۹ روز تحت آموزش قرار گرفتند. در پایان کارآموزی از هر سه گروه پس آزمون گرفته شد و پرسشنامه­های (اشپیل برگر و پژوهش­گر ساخته) تکمیل شد. در نهایت داده­ ها با نرم افزار spss نسخه ۱۶ آمار توصیفی و  استنباطی (آنالیزواریانس، کای اسکوئر، کروسکال والیس، ویلکاکسون، تست دقیق فیشر) آنالیز شدند. یافته ها: میانگین­ های نمره یادگیری در سه گروه آموزشی بعد از مداخله با یکدیگر اختلاف معنادار آماری داشت(۰۰۰۱/۰=p ) به گونه­ای که بعد از مداخله میانگین نمره یادگیری در روش حل مسئله و مشارکتی بالاتر از روش معمول بود.  درحالی­ که  بین میانگین رضایت در سه گروه و  اضطراب آشکار بعد از مداخله در سه گروه تفاوت آماری معنی­ داری مشاهده نشد(p>۰.۰۵) اما تفاوت آماری معنی­داری بین اضطراب نهان در سه گروه وجود داشت. نتیجه­ گیری:  نتایج این مطالعه نشان داد که دو روش آموزش حل مسئله و مشارکتی باعث ارتقاء مهارت­های بالینی و کاهش اضطراب دانشجویان شده است؛ لذا پیشنهاد می­شود جهت ارتقاء یادگیری بالینی دانشجویان از این دو روش در آموزش بالینی  نیز استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Problem-based education ، Cooperative learning ، nursing students ، anxiety and satisfaction ، دانشجویان پرستاری ، حل مسئله ، یادگیری مشارکتی ، اضطراب ، رضایت مندی