پیش بینی فرسودگی شغلی بر اساس استرس شغلی در پرستاران شاغل در بخش اورژانس

مقدمه : فرسودگی شغلی معمولا به عنوان یک پاسخ طولانی مدت به عوامل استرس­زا و عواطف بین فردی است که با خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و کاهش موفقیت شخصی مشخص می­گردد. پژوهش حاضر باهدف قدرت پیشگوئی کنندگی استرس شغلی بر فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بخش­های اورژانس مراکز آموزشی- درمانی ارومیه انجام شد. روش­ کار : این مطالعه توصیفی- مقطعی با مشارکت ۱۲۰ نفر از پرستاران شاغل در بخش اورژانس بیمارستان­های آموزشی ارومیه (۱۵۰ پرستار) در سال ۹۸-۱۳۹۷ که با روش نمونه­ گیری طبقه بندی شده انتخاب شدند، انجام گرفت. برای گردآوری داده­ها از چک لیست اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه­ های فرسودگی شغلی ماسلاچ و مقیاس استرس پرستاری استفاده گردید. داده­ها توسط نرم­افزار SPSS ورژن ۱۷ و با استفاده از روش­های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه وتحلیل شدند.  یافته­ ها: در این مطالعه میانگین و انحراف معیار استرس شغلی و فرسودگی شغلی کل به ترتیب ۱۱/۴۷± ۸۹/۶۲ و ۱۹/۶۶ ± ۶۶/۸۱ بود. از بین متغیرهای دموگرافیک موردبررسی، فرسودگی شغلی با جنسیت و سمت افراد و استرس شغلی با سن و سمت افراد ارتباط آماری معنی­دار داشتند (۰/۰۵>P). همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که بین استرس شغلی کل و تمامی حیطه­های آن با فرسودگی شغلی کل و ابعاد سه­گانه آن ارتباط آماری معنی­داری وجود دارد (۰/۰۰۰>P). علاوه براین رگرسیون چندگانه خطی نشان داد که استرس شغلی می­تواند فرسودگی شغلی را در این پرستاران پیش­بینی کند. نتیجه گیری : استرس شغلی می­تواند پیش­بینی کننده فرسودگی شغلی باشد، بنابراین توصیه می­شود در پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی، این عامل به دقت موردتوجه قرار گیرد و با تهیه برنامه­های آموزشی و مداخله­ای به منظور اصلاح و تغییر محیط کاری پرستاران به سلامت محیط شغلی آنان کمک کرد.

کلیدواژه ها:

Occupational burnout ، Job stress ، Emergency ward ، nursing ، Maslach ، فرسودگی شغلی ، استرس شغلی ، اورژانس ، پرستاری ، ماسلاچ