تاثیر رفتار درمانی دیالکتیک بر تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی زنان معتاد در حال ترک: نقش میانجی ذهن آگاهی، ارتباط موثر و راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیک بر تنظیم هیجانی و تحمل پریشانی زنان معتاد در حال ترک با توجه به نقش میانجی ذهن آگاهی، ارتباط موثر و راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام زنان معتاد در حال ترک شهر اصفهان و حجمنمونه ۶۰ زن در حال ترک زندانی بودند که بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه تنظیم خلق منفی (Catanzaro & Mearns, ۱۹۹۰)، مقیاس تحمل پریشانی (Simmons & Gaher, ۲۰۰۵) و پرسشنامه حالات رفتاری-هیجانی (Researcher made) بود. داده ها با استفاده از آزمونهای تحلیل کواریانس و تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل شدند؛  یافته ها نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیک منجر به افزایش مهارتهای تنظیم هیجان و نیز تحمل پریشانی در گروه آزمایش شده است (۰۰۱/۰P< ) و تثیر این درمان تا پیگیری سه ماهه باقی مانده است. همچنین نقش میانجی گر ذهن آگاهی، ارتباط موثر و راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی در پس آزمون به لحاظ آماری معنادار بود (۰۵/۰P<).

کلیدواژه ها:

رفتاردرمانی دیالکتیک ، تنظیم هیجان ، تحمل پریشانی ، ذهن آگاهی ، ارتباط موثر ، زنان معتاد