واکاوی کیفیت محیط زندگی در روستاهای پیراشهری بخش مرکزی خانقین عراق

هدف غایی برنامه های توسعه روستایی بهبود کیفیت زندگی در جوامع روستایی است، اما پیش شرط اصلی جهت  دستیابی به این مهم فراهم ساختن شرایط مناسب برای زندگی است که می تواند زمینه ساز ارتقای کیفیت زندگی در جوامع روستایی گردد. هدف از تحقیق حاضر سنجش وضعیت کیفیت زندگی در روستاهای پیراشهری بخش مرکزی خانقین است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و نوع آن کاربردی- توسعه ای است. حجم نمونه با استفاده از مدل کوکران (۳۲۰ نفر سرپرست خانوار) برآورد گردید. ابزار اصلی گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته است و تجزیه وتحلیل  های آماری در محیط نرم افزارSpss انجام شده است. جهت تجزیه وتحلیل داده ها و مشخص کردن وضعیت شاخص های کیفیت زندگی، از آزمون تی تک نمونه ای استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت کیفیت زندگی از نظر شاخص اقتصادی و اجتماعی با توجه به t  به دست آمده که برابر با ۲۲۰/۷-  است در سطح پایین تری قراردارد  واز نظر شاخص خدمات عمومی و زیر ساختها با ۸۹۱/۳۵ و ویژگی واحد کالبدی با ۸۳۵/۲۶- و شاخص زیست محیطی با توجه بهt  به دست آمده که با ۰۶۱/۱۸- با سطح معناداری ۹۹% در سطح پایینتری قراردارد. نتایج بیانگر آن است که ضریب همبستگی بین کیفیت محیط زندگی و اشتغال خانوارهای روستایی در ارتباط با  تحولات اقتصادی آنها معادل( ۵۹/۰) بوده و سطح معناداری نیز در سطح ( ۰۰۳/۰) است. نتایج به دست آمده نشان داد کیفیت محیط سکونتی در روستاهای محدوده مورد مطالعه پایین تر از حد متوسط قرار گرفته و از لحاظ شاخص های مورد مطالعه بین روستاهای نمونه تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

رضایت مندی ، کیفیت زندگی ، فضاهای پیراشهری ، خانقین ، کشور عراق