نقش تعدیل گری حمایت در رابطه بین کار عاطفی و عملکرد شغلی

ازآنجاکه رفتار سازمانی نوین و عملکرد سازمانی با پیچیدگی هایی روز افزون مواجه است، آشنایی بیشتر مدیران و کارکنان سازمان­ها با این پیچیدگی ها و در نتیجه تلاش در راستای افزایش عملکرد منابع انسانی ضروری است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر کار عاطفی بر عملکرد شغلی با توجه به نقش تعدیل­­گری حمایت سازمانی، حمایت مدیریت و حمایت همکار در سال ۱۳۹۶ در بین کارکنان یک سازمان عمومی در شهر مشهد انجام شده است.  بدین منظور نمونه ­ای شامل ۳۷۶ نفر از کارکنان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه­ای انتخاب و به منظور جمع­آوری اطلاعات، پرسشنامه استانداردکار عاطفی، عملکرد شغلی، حمایت سازمانی، حمایت مدیریت و حمایت همکار توزیع شد. روایی محتوایی پرسش­نامه با استفاده از نظر خبرگان و روایی سازه آن با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی مورد بررسی قرار گرفت. ضریب آلفای کرونباخ بزرگ تر از۷۰% برای سازه های مختلف پرسشنامه، پایایی آن را مورد تایید قرار داد. از روش مدل­سازی معادلات ساختاری برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این بود که اقدام عمیق و سطحی به ترتیب برابر با  ۱۴۱/۰ و ۱۴۶/۰ بر عملکرد شغلی اثر گذار هستند که هر دو در سطح اطمینان ۹۵/۰ معنادار می باشند. علاوه بر این نتایج حاصل از بررسی نقش تعدیل­گر حمایت مدیریت، حمایت همکار و حمایت سازمانی نیز بیانگر تایید نقش تعدیل­گری این متغیرها در رابطه بین اقدام عمیق و اقدام سطحی با عملکرد شغلی می­باشند.

کلیدواژه ها:

کار عاطفی ، عملکرد شغلی ، حمایت سازمانی ، حمایت مدیریت ، حمایت همکار ، سازمان عمومی