تحلیل سرمایه گذاری در انرژی های نو در ایران با تکیه بر رویکرد اختیارات طبیعی

سوختهای فسیلی یکی از علل اصلی رشد و توسعه سریع کشورهای مختلف طی صد سال گذشته بوده اند. در واقع انرژیهای فسیلی به خصوص نفت، یکی از نشانه های تمدن انسانی در قرن بیستم به شمار میروند که بدون آن ها خیلی از پیشرفت های امروزی رخ نمی داد. با این حال همین انرژیهای فسیلی، بخصوص نفت و ذغال سنگ، باعث ایجاد چالشهای گسترده زیست محیطی، امنیتی و اقتصادی برای کشورها و به طور کلی نوع انسان شدهاند. براین اساس و در پاسخ به نیازهای جدید، تحلیل اختیار واقعی بوجود آمده و تفکر جدیدی را در ارتباط با تصمیم گیریهای سرمایه گذاری و ارزش گذاری طرحهای اقتصادی ارائه می نماید. در این مقاله چارچوبی فراهم میگردد که در قالب آن مزیت استفاده از تئوری اختیارهای واقعی در ارزیابی پروژه های انرژیهای نو در مقایسه با روشهای متعارف به طور سیستماتیک مورد بررسی قرار میگیرد. برای این منظور از اختیار واگذاری برای تصمیم گیری استفاده شده و روشهای مختلف قیمت گذاری اختیار واقعی، برای ارزش گذاری اختیار واگذاری مورد استفاده قرارگرفته، سپس به مقایسه این روشها پرداخته شده و درنهایت براساس شبیه سازی مونتکارلو، روشهای متعارف و روش اختیار واقعی مقایسه شده است. نتایج حاکی از آن است که تفاوت معناداری بین روشهای مختلف قیمت گذاری اختیار واقعی وجود ندارد، زیرا با افزایش تعداد گامهای زمانی، علاوه براینکه ارزش ارائه شده برای اختیار در این روشها افزایش می یابد، همه روشها به سمت یک عدد مشخص همگرا می شوند، همچنین نتایج حاصل از شبیه سازی ، کاهش ریسک و افزایش بازدهی، در روش اختیار واقعی نسبت به روشهای متعارف را نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

سرمایه گذاری ، عدم قطعیت ، نظریه اختیارات طبیعی ، انرژی های نو