افزایش مطلوبیت پروژه های EPC با انتخاب استراتژی های مناسب مدیریت ریسک (مطالعه موردی پالایشگاه میعانات گازی ستاره خلیج فارس)

یکی از دغدغه ها و در عین حال جذابیت های دانش مدیریت پروژه ایجاد تناسب و هماهنگی میان هزینه، زمان انجام و ارتقاء کیفیت پروژه میباشد. امروزه افزایش هزینه و پیچیدگی های موجود در پروژه ها از یک سو و افزایش عدم قطعیت و ریسک های پیشروی پروژه سبب گردیده تا مدیران پروژه در تصمیم گیری ها با مسائل و پیچیدگی های بیشتری مواجه باشند. در این پژوهش برآنیم تا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و تلفیق آن با پیمایش میدانی به شناسایی ریسک های قرارداد های EPC در پروژه پالایشگاه میعانات گازی ستاره خلیج فارس پرداخته و با استفاده از تکنیک تحلیل سلسله مراتبی و با انتخاب استراتژی مناسب نسبت به ارائه پیشنهاد در جهت افزایش مطلوبیت این نمونه قراردادها و کاهش تبعات ریسک های مورد مطالعه، اقدام گردد. در این راستا نسبت به انجام اهداف پیشرو و استفاده از تکنیک AHP نسبت به مقایسه زوجی معیارهای تعیین شده در حوزه ریسک های پروژه و محاسبه اوزان و اولویت بندی آنها اقدام گردید، که از میان معیارهای مدنظر افزایش هزینه های ناشی از تطویل پروژه و تبعات آن بعنوان با اهمیت ترین معیار انتخاب و سایر معیارها در اولویت های بعدی قرار گرفت. همچنین پس از تجزیه و تحلیل و ارزش گذاری در میان گزینه های پیشنهادی جهت افزایش مطلوبیت و ارتقاء ارزش کسب شده در قراردادهای EPC گزینه، اصلاح ساختار قراردادی و انتقال مسئولیت تامین مالی از کارفرما به سرمایه گذار بعنوان اصلی ترین عامل در تسهیل موانع و ریسک های پیشروی قراردادهای مزبور انتخاب گردید.

کلیدواژه ها:

مدیریت ریسک ، پیکره دانش مدیریت پروژه ، روش های تصمیم گیری چند معیاره ، تحلیل سلسله مراتبی.