طراحی و شناسایی نانوکامپوزیت پلیمری به عنوان حسگر چشمی یون های فلزی سمی (از قبیل جیوه، سرب، و...) در محیط های آبی

در متن پژوهش مورد نظر، حسگر چشمی فلزات سنگین مبتنی بر (TiO(۲ و Poly (acrylamide-co methylen bis acrylamide co- dithizone) است که در حقیقت نانوکامپوزیتی است که با اصلاح سطح نانوذرات (TiO(۲ سنتز شده، با استفاده از وینیل پیوند دهنده(Linker)، که یک گروه وینیل واکنشی برای پلیمریزاسیون از آکریل آمید، MBA (متیلن بیس آکریل آمید) و دیتیزون اصلاح شده در سطح نانوذرات (TiO(۲ اصلاح شده، ایجاد شده است. این نانوکامپوزیت نانوساختار شده با پوسته پلیمری حاوی دییتیزون به عنوان یک حسگر حساس و انتخابی برای جذب و تشخیص یون های فلزات سنگین در محیط های آبی در شرایط بهینه، یک تست با تشخیص سریع ، انتخاب پذیری و ارزان قیمت بودن برای تشخیص آلودگی یون های فلزات سنگین در محلول آبی برای جلوگیری از اتلاف وقت و هزینه بر بودن، ضمن سهولت نتیجه گیری در محیط می باشد. در نهایت حد تشخیص فلزات سنگین جیوه، سرب، کادمیوم، اورانیوم و مس ppb ۱ به دست آمد. این حسگر به طور همزمان می تواند در تشخیص و حذف کامل این یون های فلزی در محدوده ی غلظت گسترده به کار رود. همچنین ساخت آن ساده و سریع بوده و به دلیل تکرارپذیری و قابلیت اعتماد در نتایج برای تعیین این یون ها قابل استفاده خواهد بود. صحت داده های این نانوکامپوزیت پلیمری سنتز شده توسط طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FT-IR)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، آنالیز گرماسنجی (TGA) و پراش پودر اشعه ایکس (XRD) تائید شده است. این مقاله نسخه خلاصه شده ی پایان نامه کارشناسی ارشد بنده، با همین عنوان می باشد.

کلیدواژه ها:

سنسور ، نانوکامپوزیت پلیمری ، حسگر چشمی ، فلزات سنگین ، فلزات سمی