مروری بر اثرات برخی از گیاهان دارویی در نشخوارکنندگان

حذف محرک های رشد آنتی بیوتیکی به علت نگرانی های موجود در رابطه با کاربرد آنتی بیوتیک ها در جیره دام و ورود آن ها به محصولات غذایی و بروز مقاومت آنتی بیوتیکی در انسان، منجر به افزایش استفاده از گیاهان دارویی به عنوان یک راهکار موثر برای بهبود سلامت، رشد و متابولیسم در نشخوارکنندگان شده است. گیاهان دارویی وعصاره های آن ها، به واسطه ی وجود ترکیبات فعال زیستی گوناگون برای جلوگیری از بیماری های مختلف عفونی و انگلی و همچنین بهبود عملکرد نشخوارکنندگان پیشنهاد شده اند. در پژوهش های مختلف از سطوح مختلف گیاهان دارویی وترکیبات موثره آن ها استفاده شده است. گونه گیاه دارویی، مقدار گیاه یا عصاره مورد استفاده، از جمله عوامل ایجاد نتایج مختلف در عملکرد نشخوارکنندگان می باشند. استفاده از گیاهان دارویی یا عصاره های آن ها که دارای غلظت بالایی از ترکیبات ثانویه فعال نظیرتانن ها، ساپونین ها، روغن های ضروری، ترکیبات ارگانوسولفوره، فلاونوئیدها و بسیاری از متابولیت های دیگر را دارند، می توانند تولید متان در شکمبه را کاهش دهند. اثر مواد موثره موجوند در گیاهان دارویی بر تولید اسیدهای چرب فرار شکمبه و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی متفاوت می باشند. وهمچنین کاهش غلظت آمونیاک شکمبه به دلیل وجود ساپونین، تانن (بسته به نوع و غلظت)، کاواکرول و برخی از ترپن ها موجود در گیاهان دارویی مشاهده شده است. هدف از این بررسی، مروری کلی بر استفاده از گیاهان دارویی به عنوان افزودنی های خوراک در تغذیه نشخوارکنندگان است.

کلیدواژه ها:

اسیدهای چرب فرار ، تولید متان ، ساپونین ها ، گیاهان دارویی