تاثیر متانول و تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد بر مولفه های پر شدن دانه، محتوای کلروفیل و عملکرد گلرنگ تحت سطوح مختلف آبیاری

به­منظور بررسی تاثیر متانول و تلقیح بذر با باکتری­های محرک رشد بر مولفه­های پرشدن دانه، محتوای کلروفیل و عملکرد گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) تحت سطوح مختلف آبیاری، آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی در سال ۱۳۹۹ اجرا شد. عوامل موردبررسی شامل آبیاری (آبیاری کامل به­عنوان شاهد، قطع آبیاری در۵۰ درصد مراحل تکمه دهی و گلدهی)، کودهای زیستی (عدم کاربرد به­عنوان شاهد، تلقیح بذر با فلاوباکتریوم، سودوموناس، کاربرد هم زمان فلاوباکتریوم و سودوموناس) و محلول پاشی متانول (محلول پاشی با آب به­عنوان شاهد و محلول پاشی ۱۰ و ۲۰ درصد حجمی متانول) بود. نتایج نشان داد که کاربرد هم زمان فلاوباکتریوم، سودوموناس و محلول پاشی ۲۰ درصد حجمی متانول تحت شرایط آبیاری کامل، محتوای کلروفیلa (۵۷/۴۱ درصد)، b (۵۹/۷۴ درصد) کلروفیل کل (۳۳/۴۹ درصد)، طول دوره و دوره موثر پرشدن دانه (به ترتیب ۳۲/۲۷ و ۸۹/۷۲ درصد)، عملکرد دانه (۲/۶۹ درصد) را نسبت به شرایط عدم کاربرد کودهای زیستی، متانول و آبیاری تا ۵۰ درصد مرحله تکمه­دهی افزایش داد. به­طورکلی، نتایج نشان داد که کاربرد باکتری­های محرک رشد و متانول بواسطه بهبود محتوای کلروفیل و مولفه­های پرشدن دانه می­تواند عملکرد دانه را تحت شرایط محدودیت آبی افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

پر شدن دانه ، خشکی ، سودوموناس ، فلاوباکتریوم ، متانول