طراحی اقلیمی و تعیین جهت گیری بهینه ساختمان ها و خیابان ها در رابطه با تابش در شهر مشهد

اهداف: هدف از انجام این پژوهش، تعیین بهترین جهت آرایش فضایی ساختمان ها و خیابان ها با توجه به انرژی دریافتی و ایجاد شرایط آسایش، به عنوان اصلی برای تصمیم گیری در فرایند توسعه پایدار شهری است. روش: پس از تعیین وضعیت آسایش اقلیمی توسط شاخص های حرارتی PET و PM، و بعد از تفکیک سال به دوره های سرد و گرم، برای تعیین میزان انرژی دریافتی جهت های مختلف ساختمان ها از انرژی دریافتی، از روش روابط کسینوسی استفاده شد. یافته ها/ نتایج: شهر مشهد، در بیش از ۵۵ درصد از موارد ایام سال در محدوده تنش سرد قرار می گیرد. ماه سپتامبر حداکثر انرژی معادل ۱۳۳۲۰ BTU را درطول سال دریافت می کند. جهت جنوب شرقی بهترین جهت برای نمای اصلی ساختمان ها و جهت شمال شرقی- جنوب غربی بهترین گزینه برای کشیدگی خیابان ها و معابر است. نتیجه گیری: با توجه به غلبه تنش سرمایی و دوری جستن از گرمای دوره گرم و با انگیزه کاهش اتکا به وسایل مکانیکی و تامین شرایط آسایش، جهت گیری ساختمان ها و کشیدگی خیابان ها و معابر در طراحی های جدید و بازسازی بافت های فرسوده، بایستی بر نتایج حاصل از این پژوهش منطبق باشد.

کلیدواژه ها:

طراحی اقلیمی ، تابش ، شهر مشهد ، جهت گیری ساختمان ها ، کشیدگی خیابان ها