مقایسه کود آبیاری با کوددهی سطحی بر کارآیی مصرف آب، کود، عملکرد، اجزای عملکرد ذرت و تلفات عمقی نیترات

روش کود دهی نقش مهمی در کارآیی مصرف آب و کود، عملکرد گیاه و تلفات کود ایفا می کند. آزمایش انجام شده به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در سال زراعی۱۳۸۹-۱۳۸۸ بر روی جویچه های انتها باز، انجام شد. فاکتور اول شامل چهار سطح آبی (W۱-۴) و فاکتور دوم شامل چهار سطح کودی (N۱-۴) به روش کودآبیاری بودند. تیمارهای ۱۶ گانه فوق در نهایت با روش کود دهی سطحی، مورد مقایسه قرار گرفتند. نیتروژن مورد نیاز گیاه از طریق کود اوره و طی چهار مرحله به خاک اضافه گردید. ۲۵ درصد کود مورد نیاز قبل از کشت به روش مرسوم، ۲۵ درصد در مرحله ۷برگی، ۲۵ درصد در مرحله ساقه دهی و ۲۵ درصد نیز در زمان سنبله دهی به صورت کودآبیاری به گیاه داده شد. کود مورد نیاز در روش پخش سطحی دو تقسیط مساوی (قبل از کاشت و مرحله هفت برگی) و آب مورد نیاز، نیز به مقدار ۱۲۰ درصد توصیه آبی برای گیاه فراهم گردید. نتایج نشان داد بیشترین عملکرد و اجزای عملکرد در تیمار ۱۰۰ درصد نیاز آبی و ۱۰۰ درصد نیاز کودی اتفاق افتاد. از طرف دیگر عملکرد در اکثر تیمارهای کودآبیاری در مقایسه با تیمار سنتی اختلاف معنی داری نشان داد. مصرف کود و آب نیز تحت تاثیر روش کوددهی و مقدار مصرف کود و آب قرار گرفت. بطوری که بیشترین کارآیی مربوط به سطح کودی ۱۰۰ درصد و سطح آبی ۱۰۰ درصد می باشد. همچنین بررسی تلفات عمقی نیترات در خاک نشان داد که بیشترین میزان تلفات مربوط به تیمار سنتی و به مقدار ۱/۲۵ درصد که از تمامی تیمار-های کود آبیاری بیشتر می باشد.

کلیدواژه ها:

نیترات ، ذرت ، کارآیی مصرف آب ، کودآبیاری جویچه ای ، پخش سطحی