جایگاه بخش های اقتصادی استان اصفهان براساس رویکرد مصرف با استفاده از مدل داده–ستانده

محدودیت عرضه منابع آب همراه با افزایش تقاضا در سال های اخیر، کمبود آب را به یک مساله جدی در کشور ایران تبدیل کرده است. امروزه محققان تاکید دارند راهکار حل مساله کمبود آب، تنها تمرکز بر افزایش عرضه نیست بلکه باید به مدیریت تقاضا نیز توجه کرد. ازآنجاییکه آب نقش اساسی در توسعه پایدار دارد و برنامه ریزی های منطقهای که پتانسیل ها و مزیت های منطقه ای را مرکز توجه قرار می دهد، مدیریت منابع آب یک استراتژی مناسب در راستای راسیدن به توسعه پایدار است. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر تحلیل و ارزیابی مصرف آب در بخش های اقتصادی استان اصفهان با استفاده از شاخص ردپای آب و جدول داده–ستانده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، براساس شاخص ردپای آب اگرچه بخش «کشاورزی» همچنان در رتبه نخست مصرف آب قرار دارد اما سهم آن از کل مصرف، از حدود ۹۱/۷۳ درصد به ۶۷/۸۱ درصد کاهش یافته و سهم بخش «صنایع محصولات غذایی، آشامیدنی و دخانیات» از ۰/۴۰ درصد به ۱۴/۷۴ درصد افزایش پیدا کرده است. این نتیجه نشان دهنده تفاوت در میزان مصرف آب با رویکرد ردپای آب نسبت به رویکرد سنتی است. همچنین نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، سرانه ردپای آب هر شهروند در استان اصفهان در سال ۱۳۹۰ برابر با ۲۷۶۷ مترمکعب بود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، ردپای آب ، مدل داده–ستانده ، استان اصفهان