تحلیل جامعه شناختی آنتولوژیکال شدن روایت های باستان گرایی در دوره معاصر

یکی از ویژگیهای جهان امروزی پیوستگی و گسست میباشد به همین جهت تنها اسطوره ها میتوانند تایید اجتماعی و یا امنیت را برای افراد در جامعه امروزی ایجاد نمایند. اما زمانی که اسطوره ها دیگر شکل آنتیک ندارند بلکه آنتولوژیکال میشوندیعنی مشخصا چگونگی و سمت و سوی فعالیتها را مشخص می سازند منجر به این میشود که بعضی کردارها گفتمانی برای افراد مهمتر از کردارهای دیگر شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی یکی از مقوالت در حال شکل گیری و گسترش آن در سطح جامعه که نقد و بررسی آن نیز نیازمند ظرافت تحلیل می باشد، فهم سازوکاری که در دوران معاصر سبب مطرح شدن و بازگشت به ایده ی ایران باستان شده است. فهم این سازوکار، چرایی و معلول بودن باستان گرایی، نیازمند بررسی نظام معنایی طرفداران بواسطه گفتمان باستان گرایی و بررسی باستان گرایی به عنوان بیان نظری و انتزاعی نوعی از مناسبات اجتماعی با روش تحلیل محتوایی و استنادی انجام شده است. براساس یافته های پژوهش، این تجمعات و جنبش ها یک حرکت اجتماعی نیست، بلکه یک رفتار سیاسی است که سلطنت طلبان به کمک شبکه های اجتماعی علیه نظام جمهوری اسلامی سامان داده اند. همچنین این روایت ساختار شکن برساخت شدگی اجتماعی خود را با پاسداشت ارزشهای فرهنگی از طریق شعر، موسیقی، هنر، پوشش، ورزش و .... بازتولید می سازد و این چارچوب سازی مجدد را میتوان از شیوه های متفاوت مواجهه شهروندان با آن، روایتها و تفسیرهای متفاوت که از این گفتمان خلق شده و از سیاستها و خط مشی های متفاوت دولت در برخورد با این گفتمان ترومایی دریافت و در این بازنمایی های تروماتیک، چیزی که بیش از همه برجسته میشود، ضرورت ایجاد تغییر است که با رویکرد کامیونیتاریانیسم و همکنشی نمادین به عنوان الگویی مناسب برای سیاستگذاری کالن در عرصه فرهنگ می توان به یک سازواری اجتماعی دست یافت.

کلیدواژه ها:

باستان گرایی ، فانتزی ایرانی ، نگاه حسرت گرایانه ، هویت مقاومت ، همکنشی نمادین