بهینه سازی تخصیص قابلیت اطمینان ماهواره با استفاده از الگوریتم ژنتیک

قابلیت اطمینان فعالیت بسیار مهمی از فرایند طراحی مهندسی می باشد که درآن عملکرد سیستم در شرایط محیطی کاربردی با توجه به طول عمر آن مورد بررسی و تخمین قرار میگیرد دراین مقاله ماهواره ای کوچک با دو ماموریت تصویربرداری ومخابراتی بعنوان سیستمی با قابلیت اطمینان 95% درمدت ماموریت 3 سال انتخاب گردید و بمنظور اختصاص مقادیر قابلیت اطمینان به هریک از هشت زیرسیستم آن از روش Feasibility-of-Objectives استفاده شده است همچنیندراینروش تخصیص با رویکرد کاهش هزینه طراحی و ساخت از الگوریتم ژنتیک به عنوان ابزاری موثر در حل مسئله کمک گرفته شدها ست با توجه به پیچیدگی مسئله و تعدد پارامترها الگوریتم ژنتیک بشکل جدید سه بعدی بکاررفته است.

کلیدواژه ها:

ماهواره ، قابلیت اطمینان ، تخصیص ، الگوریتم ژنتیک سه بعدی