تاثیر استرس بر توجه بینایی متمرکز و انتخابی با نگاه به عامل شخصیتی دلپذیر بودن

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر استرس بر توجه بینایی انتخابی و متمرکز با نگاه به عامل شخصیتی دلپذیربودن است. روش : بدین منظور از میان دانشجویان دانشگاه های شهر تهران، به صورت نمونه گیری تصادفی چندمرحلهای و با رعایت متغیرهای کنترل غربال گری نوروسا یکالوژیک، ۶۰ دانشجوی پسر انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه ۲۰ نفر ) قرار داده شدند . آزمودنی های گروه های آزمایش پس از انجام تکالیف استرس زای شناختی، تحت آزمایش توجه بینایی انتخابی و متمرکز قرار گرفتند . توجه بینایی انتخابی و متمرکز آزمودنی های گروه کنترل، بدون انجام این تکالیف سنجیده شد . شاخص های سنجش توجه بینایی آزمودنی ها، تعداد خطاهای شمارش و طبقه بندی بود . یافته ها : نتایج پژوهش نشان داد که استرس به افزایش معنادار خطای شمارش و طبقه بندی منجر می شود (P<۰/۰۰۱)  و عامل شخصیتی دلپذیربودن نیز خطای شمارش (P<۰/۰۰۱) و طبقه بندی (P<۰/۰۰۱) آزمودنی ها را بیشتر افزایش می دهد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان دهنده این است که استرس، توجه بینایی انتخابی و متمرکز به محرک های خنثی را کاهش می دهد و عامل A نیز این اثر منفی را تشدید میکند. 

کلیدواژه ها:

Visual Selective and Focused Attention ، Stress ، Personality ، Five-Factor model (FFM) ، Agreeableness (A) ، توجه بینایی انتخابی و متمرکز ، استرس ، شخصیت ، مدل پنج عامل (FFM) ، دلپذیر بودن