عملکرد افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در تکلیف حافظه کاذب

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی عملکرد بازماندگان جنگ تحمیلی مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در تکالیف حافظه کاذب دیداری و شنیداری است. روش: در این مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، ۲۰ بیمار مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه درگیر در جنگ، ۲۰ فرد درگیر در جنگ اما فاقد اختلال استرس پس از سانحه و ۲۰ فرد بهنجار عادی بدون سابقه حضور در جنگ که در متغیرهای سن، جنس، هوش و سطح تحصیلات همگن شده بودند، شرکت کردند. ابزار پژوهش شامل مصاحبه ساختار یافتهSCID، سیاهه افسردگی بک، سیاهه اضطراب بک، مقیاس تجدید نظرشده تاثیر رویداد و تکالیف حافظه کاذب شنیداری و دیداری بود. دادهها با روشهای آماری تحلیل واریانس چندمتغیری یک راهه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که عملکرد گروه دارای اختلال استرس پس از سانحه نسبت به دو گروه فاقد این اختلال و بهنجار در تکالیف حافظه کاذب ضعیف تر است. به عبارت دیگر، گروه مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه نسبت به دو گروه دیگر مواد مربوط به حافظه کاذب بیشتری تولید کردند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش موید وجود مشکلات حافظه و به ویژه حافظه کاذب در بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بوده و این نتایج در چارچوب نظریه های مربوط به مشکلات شناختی مانند حافظه فعال، حافظه آینده نگر و حافظه شرح حال تبیین پذیر است.

کلیدواژه ها:

False Memory ، PTSD ، Verbal False Memory ، Visual False Memory. ، حافظه ، اختلال استرس پس از سانحه ، حافظه کاذب دیداری ، حافظه کاذب شنیداری.