درمان متمرکز بر شفقت در محیط های آموزشی

درمان متمرکز بر شفقت توسط پل گیلبرت برای مقابله با مشکلات روانی ایجاد شده توسط شرم و انتقاد از خود ایجاد شد. این مدل از نظریه اجتماعی ، عصبی فیزیولوژیکی و تکاملی (به ویژه نظریه دلبستگی) برای درک تنظیمات هیجانی و سیستم های انگیزشی اجتماعی اساسی استفاده می کند. این مدل درمانی چنین فرض می کند که گسترش ذهن آگاهانه شفقت و در نتیجه فعالسازی سیستم پیوندجویی/تسکین دهندگی ، سیستم های تنظیم کننده هیجان را به ویژه در پاسخ به تهدید متعادل می کند. در سال های اخیر، شواهد فزاینده ای برای این رویکرد وجود دارد و از برنامه های مبتنی بر شفقت با تیم های کارکنان سرویس سلامت همگانی، نیروهای مسلح ، محیط های تجاری و آموزش استفاده شده است. رویکرد مبتنی بر شفقت این یک رویکرد مداخله ای سیستماتیک و جهانی است. این رویکرد در محیط های آموزشی وسیله ای بالقوه برای ایجاد بهزیستی روانی بیشتر برای دانشجویان، دانش آموزان، کارکنان، والدین و جامعه وسیع تر است و در عین حال از اولویت های چنین محیط هایی حمایت کردهو آنها را ارتقا می دهد. از این رو، این مقاله نحوه انجام درمان متمرکز بر شفقت را در زمینه های مرتبط با کار روانشناسان در محیط های آموزشی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

درمان متمرکز بر شفقت ، شفقت ، محیط های آموزشی