تاثیر آموزش مجازی مهارت های ارتباطی بر احساس تنهایی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان در دوران کرونا

هدف پژوهش حاضر تعیین آموزش مجازی مهارت های ارتباطی بر احساس تنهایی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان در دوران کرونا بود. پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم منطقه ۲۲ شهر تهران است که تعداد ۲۲ نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۱ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه سازگاری اجتماعی کودکان و نوجوانان (دخانچی، ۱۳۷۷) و پرسش نامه احساس تنهایی (راسل و پیلوا و کورتونا، ۱۹۸۰) پاسخ دادند. گروه آزمایش بین مرحله پیش آزمون و پس آزمون آموزش مجازی مهارت های ارتباطی را به مدت ۸ جلسه دریافت نمودند. داده های پژوهش به وسیله آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته ها نشان داد در مرحله پس آزمون بین احساس تنهایی گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (P<۰/۰۵)؛ اما بین سازگاری اجتماعی گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود ندارد (P>۰/۰۵). با توجه یافته های پژوهش می توان عنوان داشت که آموزش مجازی مهارت های ارتباطی بر احساس تنهایی دانش آموزان دختر متوسطه دوم تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

قرنطینه ، احساس تنهایی ، سازگاری اجتماعی ، مهارت اجتماعی