تخمین زمان در حین تمرین ذهن آگاهی: یک مطالعه ی الکتروانسفالوگرافی

مقدمه: ادراک زمان، یکی از بحث­ برانگیزترین مسایل در حیطه ی علوم شناختی است. یکی از نخستین مدل­ های ارایه شده برای ادراک زمان در مغز، مدل ساعت درونی است که بر اساس آن، قسمتی از مغز به عنوان سازنده­ ی گام­ های زمانی  و  قسمتی به عنوان شمارنده­ ی این گام­ ها عمل می­ کند. قسمتی نیز مسولیت ذخیره ­سازی این زمان را در حافظه بر عهده دارد.  با توجه به مطالعات پیشین، به نظر می­رسد که امواج دلتا و بتا در بیش­ تخمینی و کم­ تخمینی افراد نقش داشته باشند، اگرچه نقش این امواج در ادراک بازه­ های زمانی درازمدت بررسی نشده است. روش:  در این آزمون ۳۳ نفر شرکت کردند که بنا به نحوه­ ی تخمین زمان در وضعیت ذهن­ آگاهی، در دو گروه بیش­ تخمینی و کم­ تخمینی جای گرفتند. در این مطالعه، برای ارزیابی ادراک زمان افراد در بازه­ های درازمدت، از یک تکلیف ذهن­ آگاهی استفاده شد. در حین انجام تکلیف، الکتروانسفالوگرافی ثبت شد تا کارکردهای مغز حین بیش­ تخمینی و یاکم­ تخمینی زمان بررسی شود. آنالیز طیفی در فرکانس ­های استاندارد و روی ۱۹ الکترود سیستم ۱۰تا۲۰ انجام شد. یافته­ ها: مقایسه­ ی آماری پنج الکترود C۳،C۴،Fz،Cz،Pz حاکی از اختلاف معنادار دو گروه در توان مطلق باند فرکانسی بتای بالا (۲۵تا۳۰ هرتز)  روی هر پنج الکترود بود. نتیجه­ گیری: این نتیجه می­ تواند در غالب نظریه­ ی نرده­ ای زمان و فعالیت عقده­ های قاعده­ ای به عنوان سازنده­ ی پالس در مکانیزم ساعت درونی قابل بحث و تاییدی بر این نظریه در بازه ­های درازمدت باشد.

کلیدواژه ها:

time perception ، quantitative electroencephalography ، beta wave ، internal clock ، mindfulness ، ادراک زمان ، الکتروانسفالوگرافی کمی ، موج بتا ، ساعت درونی ، ذهن ­آگاهی